نگهدارنده ارتودنسی
نهگدارنده‌ی ارتودنسی:نگهدارنده‌های مخصوص دندان‌ها به عنوان آخرین مرحله درمان ارتودنسی استفاده می‌شوند.
پس از برداشتن بریس‌ها، دندان‌ها می‌توانند به جایگاه اصلی خود بازگردند.
بنابراین، استفاده از نگهدارنده‌ها در شب (اگر طولانی‌تر استفاده نشود) می‌تواند به حفظ موقعیت دندان‌های صاف شده کمک کند.
به طور کلی دو نوع نگهدارنده دندانی وجود دارد، متحرک و ثابت. و همانطور که از نام آنها مشخص است،
یک نوع از آنها به طور دائم به دندان‌ها متصل (پیوند یافته) است، در حالی که نوع دیگر فقط با توجه به دستورالعمل دندانپزشک استفاده می‌شود.
نهگدارنده‌ی ارتودنسی متحرک
هنگامی که درمان ارتودنسی فعال را به پایان رساندید، نهگدارنده‌ی ارتودنسی پلاستیکی شفاف ارائه می‌شوند.
از آنجا که این نگهدارنده‌ها قابل جابجایی هستند، باعث می‌شود که تمیز کردن دندان‌ها راحت‌تر باشد،
اما بیمار باید آن را روزانه مورد استفاده قرار دهد. در ابتدا، متخصص ارتودنسی یا دندانپزشک از بیمار می‌خواهد که برای حداقل سه ماه در تمام طول روز و
شب از نهگدارنده‌ی ارتودنسی استفاده کند.
اگر هیچ تغییر مکانی ایجاد نشد، ممکن است استفاده از نگهدارنده را فقط در شب یا چند ساعت در روز توصیه نماید.
نهگدارنده‌ی ارتودنسی ثابت
نگهدارنده‌های ثابت دائمی از یک سیم نیمه منعطف ساخته شده‌اند که به پشت دندان‌ها چسبانده شده است.
این نگهدارنده معمولا روی دندان‌های پایین قرار می‌گیرد که اولین دندان‌هایی هستند که با زمان حرکت می‌کنند.
همچنین انتخاب مناسبی برای استفاده در بین دو دندان جلویی در بالا پس از بسته شدن فاصله بین دندان‌ها (که دیاستما نامید می‌شود)، می‌باشد
یعنی وضعیتی که بسیار مستعد بازگشت به حالت قبل است.
نهگدارنده‌ی ارتودنسی و تجهیزات متحرک
لوازم متحرک با حرکات ضربه‌ای ساده به تاج دندان‌ها در اطراف یک محور نزدیک به وسط دندان کار می‌کنند.
آنها همچنین امکان فرسایش افتراقی دندان‌ها، به عنوان مثال با استفاده از صفحات بایت را فراهم می‌کنند.
این تجهیزات با دستگاه‌های ثابت که قادر به حرکات پیچیده چند دندان،
از جمله حرکات چشمگیر، گشتاور و چرخش ریشه هستند، متفاوت می‌باشند. لوازم متحرک عبارتند از:
فضا نگهدارنده‌های متحرک
این دستگاه‌ها مشابه نگهدارنده‌های ثابت فضای بین دندان‌ها عمل می‌کنند.
از یک پایه اکریلیک ساخته شده‌اند که بر روی فک قرار می‌گیرد و دارای شاخه‌های پلاستیکی یا سیمی بین دندان‌های خاصی هستند
تا فضای بین آنها باز نگه داشته شود.
تجهیزات تغییر موقعیت فک
این دستگاه‌ها که اسپلینت نیز نامیده می‌شوند، در فک پایین یا بالا قرار می‌گیرند و کمک می‌کنند
تا فک را در موقعیت مطلوب‌تری قرار دهند.
تجهیزات تغییر موقعیت فک ممکن است برای اختلالات مفصلی تمپوروماندیبولار (TMJ) استفاده شوند.
محافظ لب و گونه
این ضربه گیرها برای حفظ لب‌ها یا گونه‌ها به دور از دندان‌ها طراحی شده‌اند.
عضلات لب و گونه می‌توانند روی دندان‌ها فشار اعمال کنند و این ضربه گیرها به کاهش این فشار کمک می‌کنند.
وسیع کننده کام
وسیله‌ای برای گسترش قوس فک بالا می‌باشد.
این وسیع کننده یک صفحه پلاستیکی است که روی سقف دهان قرار می‌گیرد.
فشار خارجی از سمت پیچ‌ها به صفحه وارد می‌شود تا مفاصل داخل استخوان‌های کام را برای باز شدن کام در راستای طول،
و گسترش ناحیه کام هدایت کند.
هدگیر
با این دستگاه، بندی دور پشت سر قرار می‌گیرد و به یک سیم فلزی در جلو یا هلال صورت چسبیده می‌شود.
هدگیر، رشد فک بالا را آهسته می‌کند و دندان‌های عقب را در جای خود نگه می‌دارد در حالی که دندان‌های جلو را عقب می‌کشد.
کش‌های ارتودنسی
براکت‌ها، انواع سیم کشی دندان و لیگاتورها وظیفه حرکت دادن دندان‌ها در امتداد خط لثه و در زاویه‌ای رو به بیرون لثه را به عهده دارند،
کش‌ها نیز فک را رو به جلو یا عقب می‌کشند تا با ردیف دندان‌های بالا یا پایین هم‌راستا شود و لبخند زیباتر و جویدن و گاز زدن راحت‌تر شود.
کش‌ها برای تسریع روند حرکت دادن دندان‌ها یا مرتب کردن آنها نیز به‌کار برده می‌شود.
متخصص ارتودنسی کودکان از دو نوع لیگاتور استفاده می‌کنند.
لیگاتورهای یک کشی نیرو را در درجات متفاوت به دندان وارد می‌کند،
حال آن که لیگاتورهای کش متصل فاصله بین دندان‌ها را می‌بندد یا گروه مشخصی از دندان‌ها را همزمان در یک جهت حرکت می‌دهد.
