بررسی زمان افتادن دندان‌های شیری
از حدود سن ۶ سالگی دندان‌های قدامی شیری شروع به لق شدن و افتادن نموده و به تدریج جایگزین دندان‌های دائمی می‌شوند. لق شدن دندان‌های قدامی شیری تا یک سال قبل از این سن نیز کاملا نرمال می‌باشد.
اولین دندانی که لق می‌شود معمولا دندان‌های پیشین میانی فک پایین است. در این زمان توصیه می‌شود به کودک توضیح داده شود که افتادن دندان روندی کاملا طبیعی است تا قدری از نگرانی‌های او در این زمینه کاسته شود.
به مرور زمان و با افزایش سن، دندان‌های دیگر شیری نیز توسط دندان دائمی جایگزین شده و در سنین ۱۱ تا ۱۳ سالگی معمولا تمامی دندان‌های شیری توسط دندان‌های دائمی جانشین، جایگزین شده‌اند.
در سن ۶ تا ۷ سالگی اولین دندان آسیای بزرگ دائمی (دندان ۶) پشت دندان‌های شیری رویش می‌کند. اکثر والدین تصور می‌کنند که این دندان به دلیل این که جایگزین دندان شیری نشده است، خود یک دندان شیری است. در حالی که این تفکر صحیح نمی‌باشد و این دندان دائمی می‌باشد. به دلیل اینکه در این سن کودک اهمیت چندانی به رعایت بهداشت دهان خود نمی‌دهد، بیشترین میزان پوسیدگی در بین دندان‌های دائمی مربوط به همین دندان است. لذا توجه داشته باشید دندانی که در سن ۶ تا ۷ سالگی در پشت آخرین دندان شیری رویش می‌یابد دندان دائمی است و نسبت به سالم ماندن آن وسواس بیشتری به خرج دهید.
افتادن زود هنگام دندان شیری
برخی از والدین ممکن است تصور کنند که دندان‌های شیری چون موقتی هستند. و در نهایت لق شده و می‌افتند، به اندازه دندان‌های دائمی مهم نیستند. و نیازی به مراقبت و درمان ندارند. فراموش نکنید دندان‌های شیری کودکان شما بسیار با ارزشند زیرا کودکان برای جویدن، صحبت کردن و همچنین برخورداری از ظاهری زیبا به قدرت و سلامت دندان‌های شیری خود نیازمندند. به علاوه دندان شیری فضای لازم برای رویش دندان دائمی را حفظ می‌کند. و در هدایت رویش دندان دائمی نقش اساسی دارد. در نتیجه در مراقبت و حفظ و نگهداری آن‌ها باید کوشش شود.
اگر کودک شما دندان شیری خود را زودتر از موعد مقرر از دست داده. او را نزد متخصص دندانپزشکی کودکان ببرید تا در صورت لزوم در جای خالی دندان شیری او وسیله‌ای به نام فضا نگهدارنده قرار دهد. این وسیله اجازه حرکت دندان‌های مجاور به این فضای خالی را نمی‌دهد. و فضا برای رویش دندان دائمی جایگزین حفظ می‌شود. در صورت عدم استفاده از این وسیله، دندان‌های شیری مجاور، به سمت ناحیه بدون دندان حرکت کرده و باعث کاهش فضای لازم جهت رویش دندان دائمی در این قسمت می‌شوند. در نتیجه این امر می‌تواند مانعی برای رویش دندان دائمی شود.
