فلوراید یک ماده معدنی است که در طبیعت و در بسیاری از مواد غذایی مانند چای، آب، غذاهای دریایی، انواع سبزی و… وجود دارد.
این ماده در ساختار برخی بافت‌های بدن انسان مانند استخوان‌ها و دندان‌ها تجمع می‌یابد.
چه تفاوتی بین جذب موضعی و جذب سیستمیک فلوراید هست؟
در صورتی که فلوراید به‌صورت خوراکی از منابع مختلف وارد بدن شود، از مسیر معده-روده‌ای داخل خون می گردد.
سپس در استخوان‌ها و دندان‌ها انباشته یا از طریق کلیه دفع میشود.
این روند «جذب سیستمیک فلوراید» نامیده میشود.
در استفاده موضعی که فلوراید صرفا روی دندان‌ها زده میشود، مکانیسم اثر متفاوت است.
در این حالت فلوراید مانع از دست رفتن مواد معدنی سطح دندان میشود و اگر شروع پوسیدگی در نقاطی از مینای دندان وجود داشته باشد، فلوراید با معدنی کردن دوباره این نقاط از پیشرفت پوسیدگی جلوگیری می‌کند.فلوراید روی میکروارگانیسم‌های دهانی موثر است و سبب کاهش تولید اسید توسط این میکروارگانیسم‌ها میشود. فلوراید وارد مینای دندان‌های تازه رویش یافته میشود و باعث افزایش معدنی شدن(اصطلاحا بلوغ مینا) و کاهش آسیب‌پذیری نسبت به پوسیدگی خواهد‌شد.
پس فلوراید نه‌تنها در پیشگیری از ضایعه جدید پوسیدگی روی دندان موثر است، بلکه در توقف یا حداقل کند کردن روند پیشروی ضایعات پوسیدگی فعال اولیه روی سطح دندان نقش مهمی دارد.
آیا فلورایدتراپی برای همه کودکان ضروری است؟
بله، کاربرد موضعی فلوراید برای تمامی کودکان و نوجوانان پیشنهاد میشود حتی اگر کودکی پوسیدگی دندان نداشته باشد، فلوراید موضعی به‌عنوان وسیله‌ای برای افزایش مقدار فلوراید مینای دندان تازه رویش یافته بسیار مفید است.
همچنین باعث افزایش مقاومت این دندان‌ها در برابر پوسیدگی میشود.